Achterste glasvochtloslating

Achterste glasvochtloslating

Wat is achterste glasvochtloslating?
Er is sprake van posterieure afscheiding van het glasvocht wanneer het omhulsel van het glasvocht (het hyaloïde) loskomt van de netvlies waaraan het normaal gesproken vastzit.

Wat is de oorzaak van posterieure glasvochtloslating?
Posterieure glasvochtloslating is een natuurlijk en normaal verschijnsel dat optreedt als gevolg van veroudering. Na verloop van tijd wordt het glasvocht dat het achterste deel van de oogbol vult, vloeibaar.

Tegelijkertijd brokkelt de omhulling ervan af en komt los van het netvlies.
Het optreden van een posterieure glasvochtloslating kan worden bevorderd door verschillende factoren:
-Sterke bijziendheid (myopie): omdat een sterk bijziend oog langer is dan een normaal oog, komt het glasvocht vroeger los
in de loop van het leven.

–Trauma aan de oogbol: elke schok op het oog kan een loslating van het glasvocht veroorzaken.
-Oogchirurgie: elke intraoculaire ingreep kan de positie van de interne structuren
van het oog veranderen en een loslating van het glasvocht veroorzaken.

 

 

Wat zijn de symptomen van een achterste loslating van het glasvocht?

Eenmaal losgeraakt, kunnen de fragmenten van het glasvocht die in de achterste oogholte zweven, in het gezichtsveld verschijnen als kleine vlekjes die met de
oogbewegingen meebewegen en zwevende deeltjes veroorzaken. Deze zwevende glasvochtdeeltjes kunnen worden waargenomen als vliegen, spinnenwebben, komma’s, draden… (men spreekt dan van myodesopsieën).
De zwevende deeltjes kunnen gepaard gaan met lichtflitsen, fosfenen genaamd. Deze flitsen houden verband met de trekkracht die wordt uitgeoefend door het glasvocht wanneer het loskomt van het netvlies.

Hoe wordt de diagnose van een posterieure glasvochtloslating gesteld?
De diagnose wordt gesteld door onderzoek van de oogbodem, waardoor de fragmenten van
losgelaten hyaloïde die in de glasvochtholte zweven en met de bewegingen van de oogbol meebewegen, objectief kunnen worden vastgesteld.
In sommige gevallen kan een aanvullend onderzoek met OCT of echografie nuttig zijn om na te gaan of er nog pathologische verklevingen tussen het netvlies en het glasvocht aanwezig zijn.

Wat is de behandeling van een posterieure glasvochtloslating?
Meestal is er geen behandeling voor een posterieure glasvochtloslating. Achterste
glasvochtloslating heeft geen potentieel schadelijke gevolgen voor het gezichtsvermogen,
behalve wanneer deze gepaard gaat met het ontstaan van netvliesscheurtjes.
Door los te komen van het netvlies kan het wegvallen van de trekkracht tussen het glasvocht en het netvlies netvliesscheurtjes veroorzaken.

Bij het onderzoek van de oogfundus wordt daarom een volledig onderzoek van het netvlies uitgevoerd om er zeker van te zijn dat het loslaten van het glasvocht geen scheurtjes heeft veroorzaakt. Als er een scheurtje aanwezig is, wordt een behandeling met laserfotocoagulatie uitgevoerd om het ontstaan van een loslating van
het netvlies te voorkomen.

Als er geen netvliesscheurtjes zijn, wordt de achterste glasvochtloslating gekenmerkt door een geleidelijke afname (vaak over een periode van enkele maanden) van de hinder door zwevende deeltjes (de glasvochtomhulling zakt geleidelijk naar het onderste deel van het oog en belemmert het gezichtsveld niet meer).
In uitzonderlijke gevallen kunnen de zwevende deeltjes zeer hinderlijk blijven. In zeldzame gevallen kunnen pathologische vitreoretinale verklevingen blijven bestaan (onvolledige afscheiding van het glasvocht).
In dat geval kan een chirurgische behandeling door middel van vitrectomie worden overwogen.

Na het eerste onderzoek van de oogfundus, dat snel wordt uitgevoerd om de diagnose te bevestigen en de aanwezigheid van een netvliesscheur uit te sluiten, is het soms nodig om het onderzoek van de oogfundus enige tijd na de diagnose te herhalen om te controleren of er in de tussentijd geen scheur is ontstaan. Het achterste netvliesloslating is namelijk een geleidelijk proces en pas na verloop van tijd is het gelomhulsel volledig losgekomen van het netvlies. In die periode kunnen er netvliesscheurtjes ontstaan. Bij een plotselinge verandering van de symptomen (met name een sterke toename van het aantal zwevende deeltjes of het optreden van lichtflitsen) moet het onderzoek van de oogfundus worden gecontroleerd. Bij een constante vermindering van het gezichtsveld (het verschijnen van een vast zwart gebied dat lijkt op een gordijn dat een deel van het gezichtsveld blokkeert) is een nieuwe spoedconsultatie noodzakelijk (deze vaststelling duidt op een netvliesloslating, die een spoedoperatie vereist).

Wij hopen dat wij u meer inzicht hebben gegeven in de oorzaken en gevolgen van deze
aandoening en staan tot uw beschikking voor meer informatie.